Αξιολόγηση και πιθανές διαγραφές Διευθυντών από Δ.Ο.Ε. (Λάζος Φώτιος)

”AΞΙΟΛΟΓΗΣΗ” και πιθανές διαγραφές διευθυντών από τη ΔΟΕ

Η συζήτηση για την “αξιολόγηση” των εκπαιδευτικών  διεξάγεται ήδη στο χώρο της δευτεροβάθμιας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, σε πολλαπλά επίπεδα:  πολιτικό, συνδικαλιστικό, επιστημονικό.Ένα από τα παράλληλα ερωτήματα που τροφοδότησε αυτός ο διάλογος είναι και το ερώτημα της στάσης  μας απέναντι στο σώμα των διευθυντών και τη πιθανή αποπομπή από τα σωματεία.Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα σίγουρα δεν είναι εύκολη. Μερικά , καθόλου ρητορικά, ερωτήματα:

Η διαγραφή θα έχει κυρίως ηθικές διαστάσεις, θα είναι μια διαγραφή «τιμωρητικού» χαρακτήρα ή θα φιλοδοξεί να αποτελέσει και μέτρο ανάσχεσης της αξιολόγησης και με ποιο τρόπο ; Δηλαδή, για να το θέσω διαφορετικά: με ποιο τρόπο οι διαγραφές,  θα μπλοκάρουν την αξιολόγηση, ακόμη και εάν εκατοντάδες διευθυντές επιλέξουν τη συνδικαλιστική ιδιότητα (και άρα παραιτηθούν); Στο έργο της αξιολόγησης δεν εμπλέκονται (άμεσα και έμμεσα)μόνο οι διευθυντές , αλλά και σχολικοί σύμβουλοι, υποδιευθυντές. Συνολικά μιλάμε για χιλιάδες συναδέλφους, που προφανώς δεν θα κρατήσουν ενιαία στάση σε αυτή τη διαδικασία.  Ποιά ηθική  και συνδικαλιστική νομιμοποίηση θα έχει μια μαζική αποπομπή τους από τα συνδικάτα, ιδιαίτερα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο; Αν η στάση απέναντι στη αξιολόγηση μετατραπεί σε κριτήριο παραμονής στο συνδικάτο, ποια θα πρέπει να είναι  η σχέση με το σωματείο εκείνων των συναδέλφων , που μη κατέχοντας θέση ευθύνης , πρωτοστατήσουν,  με θετικό και ενεργητικό τρόπο, στη διαδικασία της αξιολόγησης;

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: σχολείο με διευθυντή αρνητικό απέναντι στην αξιολόγηση και μειοψηφία συναδέλφων θετικά διακείμενων στη διαδικασία. Ο διευθυντής θα προσπαθεί να υπερβεί τις Συμπληγάδες             ( βάζοντας για παράδειγμα σε όλους «εξαιρετικός») και θα έχει διαγραφεί από την ΔΟΕ, ενώ αντίθετα μέλη του συλλόγου, που θα τον πιέζουν για μια ποιο «αντικειμενική» κρίση , θα είναι μέλη της ΔΟΕ(και πιθανά κάποιοι και στελέχη συγκεκριμένων συνδικαλιστικών παρατάξεων και με συγκεκριμένες προσωπικές φιλοδοξίες).

Η παραπάνω υπόθεση εργασίας δεν είναι σενάριο φαντασίας ,αλλά συγκεκριμένη πιθανότητα που αναδεικνύει και τα αδιέξοδα μιας λογικής μαζικών διαγραφών αλλά και το πλήθος των αντινομιών που γεννά στον κλάδο η επιχειρούμενη αξιολόγηση( αντινομίες και κατακερματισμός που εξ άλλου είναι μέρος του στόχου της).Αυτά , και δεκάδες άλλα αντίστοιχα ερωτήματα, διατυπώνονται απέναντι στη λογική της μαζικής αποπομπής.

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανείς μεταξύ μας, κι όχι μόνο, που πιστεύει ότι αυτή η αξιολόγηση θα βελτιώσει έστω ένα παράγοντα της εκπαίδευσης.Αν λοιπόν διαγράψουμε  τους Δ/ντές και τους Υποδ/ντές και τις Προϊσταμένες Νηπιαγωγείων, φοβάμαι ότι θα διχάσουμε πολύ βαθιά τον κλάδο και θα δημιουργήσουμε “ντε φάκτο” μια άλλη ΔΟΕ. Οι στιγμές είναι κρίσιμες για να προκρίνουμε μόνο τα μικροπαραταξιακά οφέλη και πρέπει να δούμε με σοβαρότητα το σύνολο των μνημονιακών πολιτικών κι όχι μόνο την αξιολόγηση που είναι ένα μέρος τους.Χρειάζεται πολιτική κάλυψη  των συναδέλφων και δεν μπορεί κανείς να παίζει με τις θέσεις των ανθρώπων, που εργάζονται και έχουν παλέψει να διεκδικήσουν μια καλύτερη θέση στην εκπαίδευση, η οποία έχει στηριχθεί και σε μεγάλο βαθμό στα όνειρα για ένα καλύτερο σχολείο. Σιγά άλλωστε τη διεκδίκηση θέσεων στην εκπαίδευση, λες και δεν γνωρίζουν όλοι ότι ο δάσκαλος τη μόνη εξέλιξη που μπορεί να έχει είναι διευθυντής ή σύμβουλος το πολύ.

Ποιος είναι ο ρόλος των συνδικάτων,  συνάδελφοι, της ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, προς τα στελέχη και πώς εννοούν την κάλυψη. εν φτάνουν μόνο οι ανακοινώσεις… Θέλει άμεσα τα συνδικάτα να δώσουν συγκεκριμένο σχέδιο, ώστε όταν έρθει η ώρα, να καλύψουν τα στελέχη με συγκεκριμένο τρόπο. Αν το βλέμμα μας δεν είναι στραμμένο προς τις ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, τότε παραγνωρίζουμε πλήρως την ευθύνη των συνδικάτων, τους απαλλάσσουμε από την ευθύνη να βρουν τρόπους στήριξης των στελεχών και να δείξουν την ύπαρξή τους σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα ή αλλιώς, είναι πιο ωφέλιμο, να δώσουν τις παραιτήσεις τους.

Η ΔΟΕ και ΟΛΜΕ χρειάζεται να ορίσουν χρονοδιάγραμμα σύγκρουσης, ξεκινώντας από τα σεμινάρια προς διευθυντές, και συγκεκριμένους τρόπους κάλυψης, όπως το κλείσιμο σχολείων κατά περιοχή, νομική κάλυψη των συναδέλφων, άμεσες προσφυγές σε εκβιασμούς και δικαστική κάλυψη. Δεν βλέπω καμμία προσωπική ευθύνη στελεχών στο ζήτημα αυτό.Το ζήτημα της αξιολόγησης δεν πρόκειται να λυθεί με αφορισμούς και διαγραφές…

Αν δεν πεισθεί ο κάθε εκπαιδευτικός ξεχωριστά να εναντιωθεί στα σχέδια που προωθεί το Υπουργείο, φοβάμαι πως το μεγαλύτερο πρόβλημα δε θα είναι αυτή καθ’ εαυτή η αξιολόγηση, όσο η φαγωμάρα και τα ανθρωποφαγικά φαινόμενα μεταξύ των συναδέλφων μέσα στο σχολείο.

Η προσπάθεια μας θα πρέπει  να στοχεύει στην ανάδειξη του ρόλου και των σκοπών που εξυπηρετεί η αξιολόγηση με “βομβαρδισμό” ενημερώσεων και αποσαφήνιση όλων των κενών που σκόπιμα δημιουργεί στη συνείδηση και στις αγωνίες των συναδέλφων.

Φώτης  Λάζος