Get Adobe Flash player
Ιστορικό
Παλαιό Site
p.e.kavalas.logologo_misth_monimonlogo_misth_anaplerg.dikaiom.logodiaugeia-logoist_logot_logopaid_inst_logodoe_logo
«Στοχοποίηση του δημόσιου σχολείου»

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες μιας προσπάθειας στοχοποίησης και διαπόμπευσης εκπαιδευτικών και μαθητών του 16ου Δημοτικού Σχολείου Καβάλας. Ένα σχολείο που δεν έχει απασχολήσει ποτέ στο παρελθόν αρνητικά τη σχολική κοινότητα, βλέπουμε τώρα να διασύρεται με αυτόν τον βάναυσο τρόπο. Όσοι εν βρασμώ προτρέχουν να λιθοβολήσουν δασκάλους, γονείς, μαθητές με σκοπό να επηρεάσουν την κοινή γνώμη δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από τροφή για κανιβαλισμό.

Διατηρώντας χαμηλούς τους τόνους και με ψυχραιμία, οφείλουμε να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα της λειτουργίας του σχολείου και της ψυχικής υγείας όλων. Η υπεύθυνη στάση που κρατάμε ως εκπαιδευτικοί δεν αποτελεί αδυναμία. Δίνει χώρο στα αρμόδια όργανα να διερευνήσουν  και να διαλευκάνουν σωστά την υπόθεση, αποδίδοντας τις ευθύνες όπου υπάρχουν.

Δηλώνουμε πως δεν πρόκειται να παίξουμε το παιχνίδι κανενός φορτίζοντας κοινωνικά φαινόμενα στις πλάτες του δημόσιου σχολείου. Το ικανό αισθητήριο που εντοπίζει τη βία και η μηδενική ανοχή απέναντί της, δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα και τις κοινωνικές ρίζες που την γεννούν. Τα σχολεία μας δε βρίσκονται σε γυάλα ή σε κενό αέρος. Είναι μέρος της κοινωνίας όπου η βία είναι συστατικό της στοιχείο: ανεργία, φτώχεια, καταστολή, πόλεμοι, προσφυγιά. Αυτό είναι το «θερμοκήπιο» μέσα στο οποίο καλλιεργούνται και αναπαράγονται τέτοια φαινόμενα. Για το φαινόμενο «bulling» έχουν ξοδευτεί τόνοι μελάνης και μερικά εκατομμύρια σε σχετικές καμπάνιες. Ουδέποτε, όμως, όλοι αυτοί που δήθεν ανησυχούν για την ενδοσχολική βία, έλαβαν σοβαρά υπόψη πως: τα υπερμεγέθη σχολεία, οι μικρές αυλές, τα 25άρια τμήματα σε αίθουσες κλουβιά, οι ελλείψεις εκπαιδευτικών και η απουσία υποστηρικτικού προσωπικού (ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, νοσηλευτών)… αποτελούν νομοτελειακά τη γενεσιουργό αιτία του προβλήματος. Συνηθίζεται μάλιστα, τα προβλήματα που προκύπτουν στα σχολεία να αξιοποιούνται ως εφαλτήρια για να προωθούνται κατόπιν «φαεινές λύσεις» και μεταρρυθμίσεις π.χ. αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

Η απαράδεκτη και χωρίς διακριτικότητα προσέγγιση του θέματος ρίχνει απλά νερό στον μύλο όσων επιζητούν τον διασυρμό και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Μετά τον κουρνιαχτό οι δάσκαλοι, οι μαθητές και οι γονείς θα είναι εκείνοι που θα πρέπει και πάλι να συνεχίσουν την αρμονική τους συνεργασία. Αντί λοιπόν να εκτονώνουμε τη λαϊκή μας δυσαρέσκεια σε κάποιο εξιλαστήριο θύμα (σήμερα εσύ, αύριο εγώ…), θα πρέπει όλοι να στρέψουμε τα βέλη μας απέναντι σε αυτές τις κοινωνικές παθογένειες και να προβληματιστούμε για το αξιακό σύστημα της κοινωνίας που θέλουμε, σκεπτόμενοι τρεις φορές: από την πλευρά του εκπαιδευτικού, του γονιού και του μαθητή.